کیت Westernblot

آزمایش Western blot یک روش تشخیص و شناسایی پروتئین ها است. برخی از مراحل اصلی این آزمایش عبارتند از:

1. ایجاد نمونه: برای شروع آزمایش، نمونه حاوی پروتئین های مورد نظر در ظرفی جمع آوری می شود و با استفاده از مواد شیمیایی یا فرآیندهای فیزیکی، این پروتئین ها از نمونه به دست می آیند.

2. جداسازی پروتئین ها: پس از ایجاد نمونه، پروتئین ها با استفاده از گل الکترافورز، جدا می شوند. در این روش، نمونه در کنار یک ژل قرار می گیرد و سپس با استفاده از جریان الکتریکی، پروتئین ها به دلیل بار الکتریکی خود به طول بر اساس وزن مولکولی جدا می شوند.

3. انتقال پروتئین ها به ممبرین: پس از جداسازی پروتئین ها با گل الکترافورز، این پروتئین ها روی ممبرین (یا ورق) انتقال داده می شوند. این فرآیند به عنوان انتقال بافرانس، از طریق اعمال یک جریان الکتریکی، صورت می گیرد.

4. حلالیت پروتئین ها: پس از انتقال پروتئین ها به ممبرین، حالا پروتئین های جدا شده روی ممبرین پیدا می شوند. برای اینکه این پروتئین ها به درستی دیده شوند، نیاز است که به حلالیت برسند. این کار با استفاده از موادی مانند پاپین، سدیم دودسیل سولفات (SDS) و مرکاپتوتانول (mercaptoethanol) انجام می شود.

5. انجام واکنش ایمنوبلاتینگ: واکنش ایمنوبلاتینگ شامل قرار دادن آنتی‌بادی های شناسایی پروتئین ها روی ممبرین است. پس از قرار دادن آنتی‌بادی های شناسایی، آنتی‌بادی های متصل به آن ها از طریق واکنش با پروتئین ها، به طور خاص پروتئین های موردنظر را که روی ممبرین قرار دارند، شناسایی می کنند.

6. تصویربرداری و تحلیل: پس از انجام واکنش ایمنوبلاتینگ، پروتئین های شناسایی شده با استفاده از روش های تصویربرداری مانند فلورسانس و کمی سنجی و پرتوسنجی، تجزیه و تحلیل می شوند.

توجه داشته باشید که این توصیف بیشتر به صورت کلی است و نیاز به جزئیات بیشتری درباره هر یک از مراحل ممکن است داشته باشد.